वसु बारस असो वा नागपंचमी ,श्रावण मास सरता सरता आला बैलपोळा ,
पशुधनाला ,मित्र प्राण्यांना आदर देण्या ,सण समर्पित ,एक -एक आगळा -वेगळा ,
पूर्वजांनी निर्मित केले कित्येक सण -वार ,त्यांना बैठक होती आणे सोळा ,
फूल ना फुलाची पाकळी अर्पून ,आपण प्रेम ,परोपकार ,मैत्रभाव ,अन नातेसंबंधांना देत राहू दरवर्षी उजाळा ,
गोड -धोड ,गाठी भेटी ,वस्त्रालंकार ,साज -सजावटीची देऊन जोड ,अविस्मरणीय होतो ,कृतज्ञेचा सोहळा ,
कोजागिरीला चंद्र चांदणी ,श्रावणीला सागर भरणी ,संक्रांतीला सूर्याची मनधरणी ,भाव खातो रंगही काळा ,
मनसोक्त काहीही खायचे प्यायचे म्हणून ,साजरी होते अमावस्या गटारी ,
पण चातुर्मासाची किंवा सणा मागची बंधने पाळायची ,नसते आपली तयारी ,
सोईस्करपणे कर्म -कांड ,बुरसटलेले विचार ,अंधश्रद्धा यांना ढाल बनवून ,उगारायच्या तलवारी ,
ग्रह -तारे ,मृत -जीवित ,पशु पक्षी प्राणी ,वृक्ष -वेली ,निसर्गादीला जपण्या साठी ,त्यांना दिले देवाचे स्थान ,
जड -चेतन ,सूक्ष्म -स्थूल ,दृश्य -अदृश्य ,गुरु -लघु ,लौकिक -अलौकिक यांचे ,पूर्वजांना होते अफाट ज्ञान ,
मानवता ,कुटुंब ,समाज ,राष्ट्र अन विश्वाच्या कल्याणा साठी झटणाऱ्या ,महामानवांना काही तिथी -जयंती समर्पित ,
आपल्या संस्कृतीचे करू किती गुणगान ?तेतर वाटे मज शब्दातीत ,आहेच तेतर शब्दातीत ......
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा